نمایشگاه صنعت ساختمان از نگاه ایران بیلدکس

از سال 1398 همزمان با شیوع بیماری کرونا، کسب و کارها دچار چالشی جدی شدند به شکلی که در بخش صنعت شاهد کاهش تولید، کاهش فروش و مشکلاتی بودیم که بازار را در شوکی عجیب فرو برد. در همین راستا رویدادهایی که تا قبل از کرونا محلی برای نمایش اشخاص و فعالیت مجموعه‌ها بود رونق خود را از دست داد؛ که صنعت ساختمان هم از آن مستثنا نبود. 3 سال رکود از پی شدت تحریم‌ها و پس از آن کرونا به شکلی شد تا دست اندرکاران چاره‌ای اندیشه کنند تا خود را از این بحران بی سابقه رهایی بخشند. دنیای مجازی بیش از پیش رونق گرفت و دیجیتال مارکتینگ جایگاهی ویژه را از آن خود نمود؛ به شکلی که اینبار، فیزیک فضا اهمیت خود را به فضای مجازی داد تا مجموعه‌هایی که توانسته بودند خود و محصولشان را به درستی در این فضا جانمایی و به مخاطب خود معرفی کنند در بازار باقی مانده و کسب و کارهای سنتی به همان بازارمحدود بسنده نمایند. بازار تولید به دنبال تغییری اساسی بود تا از این فرصت بتواند جایگزینی برای محصولات صرفاً وارداتی داشته باشد لذا به همت تلاشگران صنعت در خیلی از کالاها شاهد تولیدات بومی بودیم. کم‌کم پس از طی شدن دوران ترس و اپیدمی شدن کرونا، مجموعه‌ها رویدادهای خود را از باز تعریف کرده و مخاطبان را به دور هم جمع نمودند. در سال اخیر با اینکه رکود در بخش ساخت و ساز خودنمایی میکرد اما تعدد رویدادها حرفی دگر داشت و شرکت‌های تولیدی نیز از این موضوع استقبال نمودند. امسال، در مرداد 1402، در بیست و سومین نمایشگاه صنعت ساختمان، شاهد حضور بیش از 700 شرکت تولیدی و بازرگانی، که از ایران و سایر کشورهایی که بستر را مناسب حضور خود و تعامل با مشتریان دیدند، بودیم. از طرفی حجوم بیشمار بازدیدکنندگان تشنه‌ای که می توانستند در 4 روز نمایشگاه از ساعت 8 الی 15 عصر به دنبال علاقه یا نیاز خود به این صنعت، رودررو از شرکت‌ها و محصولاتشان دیدن کنند.

همراه ایران‌بیلدکس، در نمایشگاه، از غرفه‌ها و سالن‌های نمایشگاه بازدید کردیم و در راستای رسالت خود(برندسازی و توسعه ارتباطات ویژه صنعت ساختمان) با مجموعه‌هایی که توسعه بازار را در برنامه استراتژی کسب و کار خود داشتند به گفتگو نشستیم. نمایشگاه فرصت بسیار خوبی برای خودنمایی و بروز قدرت در بین رقبا به شمار میرود اما مشکل مثل همیشه در برگزاری نمایشگاه‌ها جدی است.

تنوع نوع حضور جدی بود. شرکت‌هایی که به دنبال خط فکری خود یا نیازی که احساس می‌کردند به 3 دسته از منظر غرفه‌سازی تقسیم شده بودند: جانمایی در همان متراژ محدود و سازه‌های هشت پر معروف، ساخت غرفه و مجموعه‌هایی که متراژ خود را با متریال‌ها به کاخی تبدیل کرده و به دنبال ارایه‌ای خاص از برندشان در میان مخاطبان بودند. قاعدتاً مهمترین هدف از پی این هزینه‌های هنگفت انجام شده، بستن قرارداد بود که بهترین شکل آن همزمان با مذاکراتی رقم میخورد که از بازدید غرفه شروع میشد اما…